Meesterspeurder Sander: “Ik krijg hier heel veel ruimte om mezelf te zijn”.
Sander is een van de schatjagers van Het Goed Harderwijk. Elke dag duikt hij tussen de binnengebrachte spullen weer nieuwe parels op.
Al zullen de klanten zijn gezicht niet kennen. Laat de bescheiden Sander maar shinen achter de coulissen.
Zijn bureau ziet eruit als alle andere, maar wat er op, onder of naast staat, is verre van alledaags. De 32-jarige Sander is namelijk een meesterspeurder voor Het Goed Harderwijk. Zodra collega’s vermoeden dat een binnengebracht object bijzonder en/of waardevol is, geven ze het aan hem en dan zoekt hij naar meer informatie. “Ik krijg van alles voor mijn neus. Van schilderijen en antieke piano’s tot designlampen en oude filmsterrenkaarten. Het is mijn taak om te achterhalen waar iets vandaan komt en wie de maker was. Vervolgens hang ik er een passend prijskaartje aan.”
Sander groeide langzaam in deze rol. Hij werkte hiervoor van 2010 tot 2013 bij de Harderwijkse kringloop Multitoon. Hij begon daar op het callcenter, totdat een toevallige opmerking van een collega hem een andere kant opduwde. “Hij had het idee dat we heel veel geld verloren op bijzondere dingen die we verkeerd prijsden. De vraag rees of ik bepaalde items meer onder de loep kon nemen. Dat wilde ik wel.”
Het bleek een gouden zet. Sander raakte er uiterst bedreven in om de onderste steen boven te krijgen. Hij werd een informatiepunt waar collega’s gretig aanklopten.
Toen Multitoon vijf jaar terug werd ingelijfd door Het Goed en Sander meeverhuisde, was het logisch dat hij deze functie bij zijn nieuwe werkgever zou voortzetten. Het zou doodzonde zijn geweest om geen gebruik te maken van zijn enorme expertise.
Gewaardeerd lid van het team
Hoe gaat Sander te werk? “De meeste informatie vind ik online. Op tweedehandssites, veilingsites enzovoorts. Inmiddels weet ik wel waar ik moet zoeken. Ik kijk bijvoorbeeld waar een soortgelijk item recent geveild is en wat het heeft opgebracht. Zo krijg ik een idee van de marktwaarde. Op basis hiervan maak ik een prijs die daar net een beetje onder zit. Scherp genoeg om onze klanten te prikkelen, zonder dat we het voor een prikkie wegdoen.” Hij probeert minstens vijf voorwerpen per dag te prijzen en weg te zetten. “Er gaat veel zoekwerk in zitten, het ene ding kost meer tijd danhet andere. Daarbij komt nog dat mijn werktempo lager is dan gemiddeld. Ik raak snel ‘vol’. Ik ben geboren met een open rug en ben verlamd vanaf mijn middel naar beneden.”
Gelukkig is daar binnen Het Goed alle begrip voor. “Ik krijg hier heel veel ruimte om mijn eigen tempo aan te houden en mezelf te zijn,” aldus Sander die zijn werkplek inkoopt met een persoonsgebonden budget (pgb).
“Natuurlijk zijn er bepaalde verwachtingen en wordt er een zeker tempo gehanteerd – Het Goed blijft een professioneel bedrijf dat winst moet maken – maar ik voel geen stress. Absoluut niet.”
But is it art?
Welke objecten vind Sander het lastigst om te prijzen? “Schilderijen.
Veel gegevens zijn onvindbaar, de handtekeningen van de schilders zijn vaak moeilijk te ontcijferen en er bestaan honderden verschillende stijlen. Is het een aardig amateurwerkje of heb je iets unieks in handen? Een grote valkuil is, dat je je eigen smaak te erg laat spreken.
Dat jij een schilderij niks vindt, betekent niet dat het ook werkelijk niks is. Iedereen vult de begrippen ‘mooi’ en ‘kunst’ weer anders in.
Kijk dus objectief. Wanneer ik er zelf niet uitkom, pleeg ik ruggespraak met iemand. Zo heb ik contacten met professionele taxateurs, die ik soms foto’s opstuur. Als dit ook niks oplevert, ga ik bij het prijzen op mijn gevoel en ervaring af. Je moet ergens een keuze maken.” Eng, want een uitglijer ligt altijd op de loer. Niet alleen bij schilderijen. “Het kan gebeuren dat je een bepaald item pas na een jaar online tegenkomt tijdens een andere zoektocht en ontdekt dat je het destijds veel te laag geprijsd hebt. Hij haalt zijn schouders op. “Balen, maar in gedachten zet ik er dan een vinkje bij. Genoteerd voor de volgende keer.”
Als verwoed gamer heeft Sander minder moeite met waardevolle oude spelcomputers. Die vist hij er zo tussenuit. “In mijn tijd bij Multitoon kreeg ik ooit een van de eerste Nintendo-entertainment systems binnen.
Het betrof een zogenaamd demo-model waarin je twaalf cassettes kwijt kon. Dat ding leverde uiteindelijk 930 euro op. Ik zou er hier graag ook nog eens eentje tegenkomen, maar die kans is klein. Ze zijn verschrikkelijk schaars en worden nu al voor 3.500 euro te koop aangeboden op eBay.”
Allemaal oude beestjes
De weg die objecten aflegden voordat ze bij Sander terechtkwamen, prikkelen zijn fantasie. “Dit heb ik vooral bij de echt oude dingen uit onder meer de Tweede Wereldoorlog: gasmaskers, kogelhulzen, kogelriemen.
Van wie zijn ze geweest? Wat hebben ze meegemaakt? Verder krijgen we af en toe wapens binnen, zoals luchtbuksen, messen, dolken, samoeraizwaarden en sabels. Laatst hadden we hier een M1912, een officierssabel met leeuwenkop uit 1912. Hij was gemaakt in het Duitse Solingen. We hebben hem verkocht voor ongeveer driehonderd euro.
Verzamelaars zijn er gek op.” Zulke gekke eyecatchers gaan volgens Sander niet zomaar de winkel in. “Vooraf checken we altijd wat de regels zijn. Mogen we ze wel verkopen? Als het toegestaan is, komen ze in de vitrine te liggen en krijgen de dames aan de kassa de instructie dat zij ze niet aan personen onder de achttien mogen verkopen.”
Sander krijgt af en toe ook te maken met de regelgeving rondom bedreigde diersoorten. “Een neushoornkies mocht ik bijvoorbeeld niet verkopen. Al wist ik eerst niet wat het was. Ik mailde Naturalis in Leiden en zei:
‘Ik vermoed dat het een kies is, maar van welk dier???’ Helaas wilde Naturalis hem niet hebben en werd hij vernietigd.”
Een prachtige met schildpadschild ingelegde toneelkijker was een beter lot beschoren. “De kijker was eind negentiende eeuw gemaakt door de Amsterdamse firma Schmidt, de oudste nog bestaande opticien van Nederland. Volgens de regels van het CITES-verdrag was hij antiek, omdat hij dateerde van voor 3 maart 1947. En dan is het wel geoorloofd om hem te verkopen. De kijker werd op Catawiki geveild en bracht zestig euro op. Een koopje, want hij was tussen de driehonderd en vijfhonderd euro geschat. Je weet gewoon nooit hoe het loopt.”
Altijd aan het speuren
De toneelkijker is niet het enige object dat online werd geveild. “Al gebeurt het nu nog sporadisch. We zijn aan het onderzoeken of we hier in de toekomst vaker gebruik van moeten maken. Soms heb je dingen waarvan je weet dat ze niet populair zullen zijn bij ‘gewone klanten’, maar wel bij verzamelaars. Om die te bereiken, is het beter om voor een veilingsite te kiezen. Daar is je potentiële kopersgroep vele malen groter.”
Na acht jaar laat de schatjager in hem zich niet meer uitschakelen. “Ik kan geen rommelmarkt of andere kringloop meer bezoeken zonder daar ook naar pareltjes te speuren” Grijnst: “Ik sta altijd ‘aan’.”
Zou Sander nooit mee willen naar huisontruimingen? Zijn kennersoog kan helpen bij het schiften. “Op zich zou ik dat wel willen, maar in veel gevallen is het onpraktisch. Uiteindelijk zie ik wel wat er op mijn bureau terechtkomt. En geloof me, dat is genoeg!”
Meer goede verhalen van de mensen bij Het Goed lees je hier.
Het Goed, Zuiderbreedte 15, 3845 MC Harderwijk
