Het hierboven afgebeelde gezin kijkt stijfjes richting de fotograaf. Gevangen in nostalgische sepiakleuren, verre van speels. De kinderen lijken volwassen, al moeten we ons niet door hun uiterlijk laten bedotten. De kleding en kapsels doen ouder vermoeden.
Als ik de verlaagde tailles en schoenen goed inschat kijken we naar een familieportret uit de late twintiger of vroege dertiger jaren van de vorige eeuw. Het oogt allemaal nogal serieus, hopelijk zegt dat niets over de pret met vader in het gezin.
Vader en moeder, de ouderlijke macht, zijn centraal gepositioneerd tussen hun kinderen. Dochter links leunt tegen de rugleuning van een hoekstoeltje. De dochter rechts zit op iets hoogs. De achterste drie kinderen staan. Moeder heeft ze allemaal op het hart gedrukt in hun zondagse kleren naar de fotostudio te komen. Ze waren zelfs een beetje zenuwachtig voor de foto. Hopelijk kon vader de spanning doorbreken met een grapje.
Het is een meisjesgezin. Vormen vader en zoon een front op momenten waarin de vrouwen overheersen? Is het al beslist dat de zoon gaat werken in het familiebedrijf? Gewoon omdat hij de enige mannelijke erfgenaam is?
En die ene dochter, die ‘s avonds het huis uit sluipt en wulps de charleston gaat dansen met een verboden sigarettenpijpje in de hand? Zou vader zich zorgen maken, omdat hij het vuur in de ogen van deze dochter de volgende dag aan de ontbijttafel heus wel ziet? Of denkt hij meer aan wat de mensen zullen denken van zijn losbandige kind?
Ik kom ook uit een meisjesgezin. Mijn vader leerde ons niet bang te zijn en lekker te ravotten. Hij heeft ons heel wat rondgezwierd aan armen en benen. Want vaders zijn fysiek sterk en kunnen dat als de beste. We speelden potjes voetbal op het grasveld bij oma. Hij leerde ons na vallen gewoon weer op te staan. Hij zat ons achterna met ontembare kietelvingers. Hij leerde ons timmeren en schaatsen, én hoe je te allen tijde jezelf kunt blijven.
Een dergelijk familieportret laten maken was toentertijd behoorlijk kostbaar. Ik kocht de foto laatst in de kringloop voor slechts één euro. Daartussen zit circa honderd jaar. Met ieder jaar één Vaderdag. Een mooi moment om vader in de watten te leggen. Of hij nu ligt te snurken op de bank, losbandig en speels is of juist een autoritaire man in een handgemaakt pak.
Ach vaderlief, van jou is er maar één!
Over Mevrouw R.: Mevrouw R. is een grote fan van kringloopwinkels en die van Het Goed in het bijzonder. Zij schrijft hierover op haar onuitputtelijk rariteiten weblog: www.mevrouw-r.nl. Mevrouw R. is ook te vinden op Pinterest: https://nl.pinterest.com/mevrouwr/
