Avonturen

De inrichting van mijn huis is een organisch proces. Voor het vervullen van sommige interieurwensen zal ik geduld moeten hebben. Duurzaamheid staat hoog op mijn lijst; hergebruik geniet mijn voorkeur. Tweedehands laat zich moeilijk voorspellen, dus de verrassing kan groot zijn. Je weet immers nooit wanneer en wat je tegen gaat komen.

Onverwacht

Mijn vriend staat zwoegend in de keuken voor een culinair spektakelstuk van vanavond. We krijgen gasten. Ik fiets nog even naar de supermarkt. Dan valt mijn oog op het kastje in de etalage bij de kringloop. Eindelijk! Het langverwachte kastje: niet te hoog, niet te breed en met vitrine. Als klap op de vuurpijl folkloristisch, waardoor het fantastisch mixt met de rest van mijn interieur.

Ik sta er alleen voor. Mijn vriend kan niet helpen, vanwege een geraffineerd schuimlaagje dat razendsnel kan mislukken. Op de fiets meenemen kost zeker een half uur. Die tijd heb ik niet.
Mijn hersens kraken en ik pas razendsnel mijn planning aan. Natuurlijk willen ze het kastje bewaren tot ik terug ben van de boodschappen.

De rit naar huis

Ze zetten mijn kastje zelfs bovenop de bagagedrager. Zoekend naar balans draai ik de volgeladen fiets om. De verkoper, onzeker over mijn transportkwaliteiten, loopt een eindje mee. Hij laat langzaam los, net een vader die zijn dochter leert fietsen. Hij roept me na: gaat het zo, voorzichtig hoor!? En daar ga ik. Helemaal alleen…

Hulp

Het eerste obstakel is een tunnel. Speels geeft de zwaartekracht mij een zetje richting diepte. Lukt het allemaal vraagt een vrouw. Op de helling naar boven voel ik haar duwen.
Zij gaat rechtsaf en ik rechtdoor. Ik bedank haar en loop langzaam verder.
Met een nu al verkrampt lijf kom ik het volgende probleem tegen: midden op de stoep een horeca-terras. Ik moet de stoeprand af. Met een brede lach komt een meneer met linnen tas op mij af: wat een vermoeide blik. Waar moet je naar toe? Zal ik helpen? Ik ga het kastje vasthouden en jij de fiets.

Het voelt vreemd dat ik de onbekende die mij helpt niet kan aankijken. We lopen voort, achter elkaar, met het kastje tussen ons in. Andere weggebruikers zien ons als één homogene verkeersdeelnemer: de meneer, het kastje, mijn fiets en ik.

De meneer heeft een overlevingsstrategie bedacht. Bij alle kruispunten en oversteekplaatsen zegt hij consequent: niet kijken, gewoon doorlopen, ze kunnen allemaal remmen. Het komt mijn planning ten goede, dit tempo, dat wel.
We vervolgen onze weg en ik vraag hem of hij niet te veel afdwaalt van zijn eigen route. Het is goed, zegt hij. Niet kijken, gewoon doorlopen.
Hij loopt mee tot de voordeur, tilt het kastje op de grond en neemt afscheid. Heel attent van u meneer, dank u wel.

Zie je wel

Tweedehands laat zich niet voorspellen. Niet gedacht mijn interieurwens vandaag te vervullen. Geen moment verwacht in polonaise te lopen met een meneer en zijn linnen tasje. Allemaal avonturen dankzij dit folklorekastje. Een tweedehandsmeubel met karakter en geschiedenis.

Over Mevrouw R.: Mevrouw R. is een grote fan van kringloopwinkels en die van Het Goed in het bijzonder. Zij schrijft hierover op haar onuitputtelijk rariteiten weblog: www.mevrouw-r.nl. Mevrouw R. is ook te vinden op Pinterest: https://nl.pinterest.com/mevrouwr/