De tas met een goed verhaal

Al jaren lang ben ik er verzot op; de kringloop. Soms een duistere loods met overvolle stellingkasten, soms een keurige winkel met een ruim gesorteerd assortiment. Het is me om het even. Ik vind het heerlijk om te snuffelen tussen de tweedehands spullen en bijzondere vondsten te doen. Grootmoeders kopjes, een geborduurd schilderijtje, een kneuterig bijzettafeltje; ik loop altijd, met een kleine of grote vondst, verguld van geluk naar buiten.

De kennismaking

Sinds ik in Boxtel woon is het kringloopwinkel Het Goed, dat mij maandelijks van dit gevoel voorziet. Maar waar komt dat gelukzalige gevoel vandaan? Enerzijds natuurlijk omdat ik iets moois koop voor een prikkie, waar een ander in een dure designwinkel het tienvoudige voor neerlegt. Anderzijds omdat ik wanneer ik het Goed bezoek het gevoel heb dat ik iets goeds doe. Maar is dat zo? En wat doe ik dan precies goed? In een reeks verhalen hoop ik hier achter te komen. Ik interview klanten, vrienden van de organisatie, en medewerkers in de hoop te ontrafelen wat Het Goed nog meer is dan een plek waar je gulden een daalder waard is.

Mijn eerste bezoek aan de winkel verliep als vanouds. Ik liep naar de kassa en keek tevreden in mijn mandje. Het lag vol met heerlijke tweedehands spullen voor weinig geld. En toen was daar een rek. Een rek vol spiksplinternieuwe tassen. Tassen, zoals hun label mij vertelde, met een goed verhaal. Filiaalleidster Wendy liet mij zien wat dit goede verhaal inhoudt.

Het goede verhaal

Dat goede verhaal begint bij de ingeleverde textiel. Je weet wel, die tassen vol overhemden, broeken, kussenslopen, gordijnen, en sokken vol gaten waar je al jaren vanaf wilt. Die textiel wordt zowel ingezameld aan de achterdeur, als in de containers langs de weg.
Zelf gooi ik best vaak een zak met kleding in zo’n container. Maar wat gebeurt er dan met mijn net te kleine jurkje en dat verkleurde T-shirt? Om daar achter te komen rijden we naar Schijndel.
Samen met Wendy loop ik een grote loods in. Overal om me heen zijn mensen aan het werk. Ze scheuren aangeleverde vuilniszakken open, sorteren de waren, controleren de kwaliteit en alles wordt geprijsd. Ik loop naar de tafel waar de aangeleverde spullen worden uitgepakt. Lachend houdt een medewerker een luier omhoog. Schoon, weliswaar.
“Naast kleding wordt er ook wel eens iets anders ingeleverd”, vertelt voorvrouw Lucille me. “Huisvuil, geld, speeltjes die in de slaapkamer horen, kapotte kleding; je komt het hier allemaal tegen”.
Er wordt niets weggegooid, buiten het huisvuil om dan natuurlijk. Bruikbare kleding en woontextiel wordt verdeeld over de 9 filialen die Het Goed sorteercentrum in Schijndel bevoorraad. Van de kapotte kleding en woontextiel wordt door een bevriend bedrijf vilt gemaakt dat vervolgens aangeleverd wordt in grote lappen.
Met die lappen stof gaan een aantal vingervlugge medewerkers in het naaiatelier in Best aan de slag.

Werkplek voor Kazem

In kringloopwinkel Het Goed Best tref ik de uit Afghanistan geïmmigreerde Kazem. Zijn werkplek bevindt zich midden in de winkel. “Ik ben eigenlijk fotograaf, maar hier in Nederland heeft iedereen een camera op zijn telefoon”. Het vak heeft om die reden hier voor hem tot nu toe geen toekomst, maar zijn oude hobby des te meer. Dankzij een geschonken naaimachine van Het Goed had hij zijn vaardigheden binnen no time bijgespijkerd en kon hij aan de slag. Hier maakt hij zo’n 15 tot 20 tassen per dag.

Behendig en met een bescheiden maar trotste glimlach laat hij me zien hoe hij te werk gaat. Het vilt dat door zijn handen glijdt roept vragen op. Het is groen, beige, grijs, maar wanneer je beter kijkt veel meer dan dat. Een zweempje roze, een glitterdraadje. Misschien wel van mijn te kleine zomerjurkje, of dat verkleurde T-shirt.

Ik kies het mooiste exemplaar uit en reken af. Mijn honger naar een praktische doch modieuze tas wordt met mijn aankoop gestild. Maar, zo weet ik inmiddels, deze tas is nog veel meer dan dat.